Nou ja, heden, meer 1995, mijn jongste zoon was net een paar maanden oud , toen voor mij het verschrikkelijkste gebeurde, De moeder van mijn vader overleed, Oma, het gekke mens, waar ik het meeste affiniteit mee had.

Altijd in voor een raar praatje, altijd in de ogen van haar kleinkinderen gekkigheid uithalen.                                                        Achteraf begrepen wij met zijn allen donders goed dat het maskeren was van enorme zielen pijn.

Pijn om het heden, maar zeker nog meer van het verleden, de oorlog, de strijd die zij gestreden heeft, maar ook die haar naaste gestreden en verloren hebben, die oorlog was voor velen verwoestend, ook voor de 2e generatie.                                       Maar goed oma, ja die was niet meer, en dat deed mij verschrikkelijk veel pijn.

Sterker nog, I am a faillure, als het op emoties aankomt.                                                                                                                           Ik stik er af en toe in, kan dagen depressief zijn, en kan mijzelf daar niet in oppeppen.                                                                 Stom he...nou ja schaam mij daar niet voor hoor, het is wat het is, maar last heb ik daar wel altijd van.

Ik weet nog heel goed als klein meisje vond ik een kastje met kristalen beestjes heel mooi,                                                                  Het magische kastje en op haar verjaardag met een huis vol visite vroeg ik met luide stem aan oma,                                       Oma als u doodgaat mag ik dan dat kastje hebben, mijn vader schoot in de lach, en mijn moeder kreeg een knalrode kop van schaamte, iedereen viel ook een beetje stil,                                                                                                                                                Ja hoor lieverd als ik er niet meer ben, is dat kastje met kristal en nog wat anders voor jou!                                                        Nooit meer over dat stomme kastje nagedacht, maar je snapt, mijn vader kwam daags na haar overlijden in haar huisje en kastje was al weg...wij weten wie, maar ach als diegene daar behoefte aan heeft geniet ervan!                                                   Niet dat ik diegene dat kastje met kristal niet gunde, want dat kastje was toendertijd de glinstering wat voor een jong kind magisch was, en voor mij nog steeds is.                                       

Maar nu vertegenwoordigde het mijn oma, ben daar ook wekenlang echt ziek van geweest, het niet overleggen, gewoon pakken wat je pakken kunt, zo miste de meeste kleinkinderen van mijn oma, want opa was al overleden, veel kleine dingetjes, die hun was toegezegd, maar nooit hebben mogen ontvangen, nu jaren later doet het mij nog wel eens verdriet.

Dat zijn dingen waar ik heel slecht mee kan dealen, de hebberigheid, maar bovenal de ego`s die met dat soort activiteiten altijd omhoog komen drijven!

Waar hij wel mee aankwam waren kaarten, lederen kaarten, 13 stuks in een vieze lap gewikkeld en daarom heen een raar katoenen zakje.                                                                                                                                                                                                   Tarot, ja dat kon ik wel, deed dat intuitief heel vaak, maar deze serie had ik totaal geen idee van!  waren het wel tarot       kaarten?                                                                                                                                                                                                           Heb ze in huis ergens neer gegooid en over tot de orde van de dag, begrafenis van mijn oma!

In die tijd hadden wij een oude Volvo, zo een rond model, gekregen van een vriend, vanwege mijn zwangerschap van de jongste en even geen geld hadden voor een auto.                                                                                                                                          Wij waren daar op dat moment enorm mee geholpen, de kinderen waren met mijn ouders mee en de jongste was met ons mee.                                                                                                                                                                                                                Met een kop vol met watten, verstikkend in mijn eigen verdriet zie ik mijn man in zijn stoel heen en weer wiebelen, dus ik zeg nog  op droge toon, goh schat, staat de stoel verwarming in de fik...nou mompelde hij, dat zou zomaar eens kunnen, het is ten slotte een Volvo he. die hebben stoelverwarming.                                                                                                                                    En verdomd, een paar minuten later kwam er rook onder de stoel vandaan, hop ik gauw met die kleine de auto uit, manlief alle stekkers eruit getrokken, dat zou het toch moeten zijn... Wij weer verder, duurde nog geen 10 minuten voordat de auto zich weer vulde met rook...we waren godzijdank bijna thuis, dus  ik ben met de kleine naar huis gelopen, al plassend in mijn broek van het lachen, schaterend mijn Oma bedankt, dit was haar laatste kunstje naar mij...dacht ik!!

Nee vergeten zal ik haar niet, Nooit! Altijd eerlijk met af en toe een gemeen randje voor sommige mensen, maar voor haar kleinkinderen was ze goud waard.  

Weet nog heel goed dat ik een jaar of 13 a 14 was, en we moesten met zijn allen verplicht herdenken, Elk jaar weer, waar je als puber  tegenaan trapt, in de kou en nattigheid naar trompetgeschal luisteren,

Ze nam mij apart en zei...weet je Aislyn, voor mij hoeft het niet , want leren de mensen ervan?                                                           Nee zeer zeker niet, want om 3 minuten over 8 bombarderen wij wel ergens in de wereld en land of een stad , dus nee voor mij hoef je het niet meer te doen,                                                                                                                                                                     Wel elke dag even stilstaan bij de mensen die zijn omgekomen en het feit dat oorlog het slechtste in de mens naar boven haalt, en bedenk, als jij mensen pijn doet, krijg je die pijn 3x terug, dat komt van de Wicce...

WiccE , had ik nu maar doorgevraagd, wiccA ken ik wel, de nieuwe beweging van de Heksen/Natuurreligie, maar Wicce, ach ik zal het wel verkeerd gehoord en bovenal onthouden hebben!

Nooit meer over dat laatste terug gedacht, totdat ik die 13 lederen tarot kaarten in mijn handen had een paar jaar geleden, die ik vond tussen wat spullen in een doos die tevoorschijn kwam met een verhuizing.

Zette dat even mijn wereld op zijn kop!