Hij was geen zeeman, maar was wat blij dat het kanaal rustig was, daardoor zat hij aan de boeg van het schip te mijmeren wat er de afgelopen jaren allemaal gebeurd was.
Ian lain Abrach was ontsnapt , samen met zijn broertje aan Mort ghlinne conham of glencoe , en nu zat hij op een schip terug naar zijn clan komend uit den Nederlanden.

Van zijn tante moest hij een meisje zoeken en haar de kaarten van zijn  moeder geven, al snapte hij niet wat er zo belangrijk aan was.
Zijn tante had het allemaal geregeld, dat hij de kaarten van moeder aan haar moest geven.
Gelukkig had zijn moeder daags voor het gebeurde zijn broertje opdracht gegeven de kaarten te verstoppen en hij en zijn broer opdracht gegeven een schuilplaats buiten de gebouwen te zoeken, daardoor leefden ze nu nog.
Raar dat zijn moeder dat wist, zat zij in het duivelse complot? schuddend met zijn hoofd verworp hij die gedachte, moeder wist altijd veel, was degene die de grote beslissingen nam, althans vader deed het en moeder bedacht het.

Zij was een Wicce, een wijze Wicce, 1 van de...                                                                                    iedereen wist het, en niemand zei er wat over, wicce bespot je niet, die respecteer je, al keek de kerk totaal anders naar de wijze vrouwen. Voor de kerk hadden de wicce veel te veel macht, volgens Malleus Maleficarum waren ze slecht, het was een slechte tijd voor de Wicce`s , zou dat het verband zijn dat zijn clan uitgemoord was?

Het blijft maar in zijn hoofd rondspoken, het gegil. later de vlammen, zijn broertje was zo slim om die kuil te ontdekken, de gehele nacht hadden ze daar gelegen en het was bitterkoud,zp koud heeft hij het nog nooit gehad.
Zijn 2 zussen waren al getrouwd, godzijdank niet met de Campbells, want die hadden er echt wel mee van doen, maar dat er gezegd werd omdat vader te laat was met trouw zweren aan....nee dat geloofde hij echt niet!
Als hij weer in Scotland is, dan toch echt maar naar het dal terug, hij had gehoord dat er nog wat mensen waren, hij was nu de clanleider, dus hij zal de eerwraak moeten doen, al zat hij daar nu niet echt op te wachten.

Nog maar eens een gesprek aangaan met zijn tante en eisen dat ze openheid geeft wat en waarom die kaarten zo belangrijk waren, Annigje was een knappe sassenach, en dat bleef ze....een sassennach! en zo mijmerende Iam een eind weg, zich niet bewust van nog meer donkere wolken boven zich die op uitbarsten stonden.

Gelukkig was de overtocht rustig verlopen, en hij was nu op weg naar zijn tante die een eind weg van zijn Dal woonde, maar hij voelde zich erg onrustig, elk dorp die hij passeerde was het erg rustig, weinig mensen die op het land aan het werk waren, weinig mensen op de straten in de dorpen, iets klopte er niet, en het duurde 6 dagen voordat hij bij de burgt was van zijn oom en tante.

Tot zijn schrik was zijn tante niet aanwezig, en oom wenste echt niet te vertellen waar ze was....